Tuesday, April 22, 2008

Destroying Attachment


Close your eyes gently . Keep your waist and head straight . Relax the whole body . Do not grit teeth . Do not be tense . Don't scowl . Do not Blink . Do not accept all your Desires . Doing meditation is not for your desires . Obeying your desires is running away from Dhamma . Our mind is ordinary . Doing as we view ourselve wrongly . Doing as we perceived(which is wrong ) . Obeying mind is not Dhamma . our ordinary mind is not Dhamma . Our knowing mind is not Magga . Just Ego = Atta mind ,breeded mind . Against intimate mind and against habitual .


Mind is Dhamma work . Attached as me, my body and mine is not Dhamma mind . This is being attached to your mind . Break up your attachment mind . Don't accept your mind as truth . There are hair, finger nails, toe nails . But no feeling . No feeling in mind even cut hair . No feeling in mind like making baldhead .They exist . But there is no connection with nerves . Being separate with nerves . Keep separate your mind . Don't connect with craving . Mind may do whatever it likes . But don't take like that is mine this is mine…. Don't see "I" of your worries or doubt or whatever . If you accept those things , this is attachment . Ignore what is happening in your mind . But don't attach to them . You will hear something . If you know hearing something , this is attachment . leave it .

The world is rotating . But when you don't know it , you can't feel dizzy . like … if your know Rotor is rotating , you will be dizzy . like … When you taking bus , at that time you know this is going bus . So your mind is feeling . This is cause of attachment on static . That's why can't accept for moving . like that … If you are getting more moving ,you will be rich . If you wear pants, you will attach pants, also longyi / Myanmar jacket/ blouse . If you wear no clothes ,you will attach naked . All happeing mind are attachment mind . Accepting mind with "I". You must give up . Just accept those giving up mind . No taking mind = accepting those happeing things . But do not attach in mind .


Just accept sound . There is some sound/voice by theirself . But don't accept and listening in your mind . Don't accept and listen that is what sound . No need to cover your ears with hands. But don't be curious on those things . Like turn on Radio or TV . broadcasting by itself . If you are aware of that , you will hear those sound . You know what the sound is . Your mind always open like Radio, TV, eyes, mouth.Just against those opeing mind . Like close your opeing eyes . Also against mind . Don't be curious on sight/seeing/appearance , sound, smell, taste . Must not interested . Break up all attachment in your mind . Don't ask what mind is . All happening are mind . Something thinking , knowing , worrying all are mind . All knowing things are attachment in mind . Knowing for five groups of existence 's happening . Cut all attachment for those knowing things . There is no problem whatever happening . Talk as your wish . But not interesting for all . Cutting all attachment off . There is not accepting on sound . There is no listening on every hearing . As for sound … no need to cut off for we can't hear sound . Just cut off present hearing sound . Must break up not to attach . Even hearing sound is attachment on sound . If you know something hearing , that is can't cut attachment off . Must break up to cut off . No need to know in your mind for that is what ,this is what . No add by accepting appearance . As for appearance … no need to cut off appearance that we can't see things . Just cut off present appearance in our sense . No add by accepting words . Don't read for every words ,even i am from the education field . In all over the world is attack / clean for the others. Like cleaning out attacking and killing Hitalar, also Binlardin ,also like some religious like some nationalities . There are others by thinking and accepting . So have to take off thinking others .


Dhamma work is taking off wrong thinking others have. Taking off our mind . Cutting attachment off our mind . You know all happening in hair,teeth,toe nails , finger nails, flesh, blood,nerves, 'cos connecting with mind and those things . Like connect mind and tongue . Like connecting mind and eyes,norse,head,finger nails ,toe nails . feeling attachment . Can't apart each other. Like marriage . So must separate that marriage . Leave it . No hurt like hair, finger nails , toe nails . 'cos no connection . Like dying people in the world . No need to suffer/feel on unknown people in the globe . But if some relatives die, you will suffer on it,'cos connection each other . The different feeling for disconnecting or connecting people . Like that .. leave on 5 groups existence . Don't connect . try to get not connecting five aggregates of body each other . Like when tooth take out ,injection local anaesthetic.


The mind can't know to hurt even hurt ,after cutting off tooth and nerves of tooth . 'cos disconnecting . You must disconnect like that . No try to stop sound . But just only cut off attachment of sound . No destory appearance . Not break up by "I".just break up by five groups of existence . Just breaking up . Just giving up . just accept for those giving up five groups of existence . accept only mind have . Making "I" lookif you accept and grasp there is human , Jesus ,Buddha,I,woman,man,somehitng ,you will never know the truth of Nature .


If quoting from page numbers and books , it is accepting books . It is not Direct knowledge without books , without person , without author and without reader . It is Just to know Dhamma as it is without I . The Truth of non self should known without I .`The Knowledge without I is permanent knowledge . I learn for I forget . I possess for I to lose . I Live is for I die . I young is for I old . The aim of practice is to replace knowledge learned from books by Spontaneous Knowledge , Own Knowledge and True Knowledge . It is more important to know the Truth directly than knowing through words . You were friendly things with “I,I,I”=ego ,that your creation things which are bones, flesh, nerves, blood and this and that places and times , who and whom,which daughter and daunghter ,which sons and sons,relatives,friends,are much shorter-lasting .than your seeing the nature things . BUT THE MOST SAFE IS MIND, MENTAL CONTENTS AND MATTER. WE CAN’T BREAK UP THOSE NATURE THINGS . There is so much changing and impermanence . There is no safety in anything because all things are ever-changing. **In your mind there is everything . You know everything via words . Most people are knowing from learning, they are knowing what they are told, human to human . Doing meditation you can know automatically without words . If you know something from the others, this is only copying to the others . You know what the others know . It is not your own knowing things . The own knowing is no person to tell something . automatically know .All are conventionally acceptance . we have to destroy all knowledge,which are created by greedy, angry,ignorance mind . after you lost those things , you will know the real truth . like any other person's mind . Must try to appear unattachment mind . Man is man . But not friendly nuns and men or women . Like friendly each other between nuns or monks . Now .. our present mind is adding each others in mind . Our present mind/present five groups of existence is adding each other . Appearance means body . Body is relative with five groups of existence . Feeling , Stimulation and so on are actually accepting and connecting . Cut off these connections . Leave them alone . Leave feeling alone . Leave actions alone . Memory alone is not a problem . But ignore it .


You would get involved if you know "heat , pain and tingling " . Being attached to each other is actually attachment between 5 aggregates . What is becoming is 5 aggregates . Knowledge is 5 aggregates . Discard attachment . It is like separating a couple who are against the wishes of parents . Just cut out the attachment . Now the events are not destroyed . Also knowledge is not destroyed . Just cut the attachment . Attachment is following up . We know what is happening to the people we care . We are not aware of strangers . We are aware of the ones we attach . Cut the attachment . How to cut it is easy . Just say it is nothing . Know that everything is nothing . If you are aware as something , then it is attachment . If you are against that knowledge ,then attachment is cut . Cutting action will make sure , it is cut forever . I(sayadaw) is not talking about mind . Mind is not of interest and also feeling , memory and stimulation aggregates are not of interest . Physical aggregates and how many kinds of physical properties and aggregates are not of interst . These are not of interest . These are not off interest and shouldn't be attached . If attached to human abode , then stories of who done what in the past would become prominent . These attachments must be severed .

If knowledge is still present ,then it is knowledge of attachment . Sensation of pain arises if attachment to pain still persists . Same with fear . Don't accept it . Just say it is nothing . In short , just follow Buddha's advice . It is similar to getting married to the one chosen by parents not choosing the one you like . Now the same . Buddha's advice is not to attach anything . That is why not to attach anything . All sensations and mind leave them as nothing . That is the way to follow Buddha's advice. ..By saying It is nothing,follow Buddha's advice . Buddha sai all effects created by causes are impermanance,Suffering and nonself . That means "NOTHING "NOTHING is Impernance, suffering and nonself . Absence of NOTHING if Nibbana . Nibbana is real . Mind aggregates and physical aggregates are not real . these are just happening . Don't make happenings real . If You aware of pain or tingling , you are making happenings real . Agaist the wish of Buddha , impermanance ,suffering and nonself are made into permanance , bliss and self. Listen to Buddha . If you are watching form/death , then advice of Mogoke sayadaw . Knowledge of form/death is advice of Mogoke sayadaw . Now just take things as NOTHING . If form/death , then attachment is to form/death . Life is Birth and death . Attached to life and death . Celebrating Birthdays means enjoying birth . Attachment ofBirth/death make birth enjoyable . Even death becomes enjoyable except nearest relatives . Even Death of sanga become a celebration . For a gambler , other people's death is his opportunity . ..Birthday means enjoyment of birth . Death means enjoyment of death . That is why I daren't use any names . If named , attached to names . No names means NOTHING . If knowledge of form and death persists , attachment to form/death persist . I was the same . Even in death , Death like Bogyoke Aung San is better than being alive .. It is attachment to form /death . If still attached to death , Death would surely come .I f form/death , then attachment would persists Therefore , NOTHING . In NOTHING , no place to craving and attachment to hide . Craving and attachment is like disease . If there is blood , Leukaemia , Heart , Heart disease and Computer , computer virus . If there is something , Craving and attachment would occur. Only safety is in NOTHING . That is why NOTHING. Don't accept anything . If anything is accepted , then attachment and craving would occur . Even attachment and craving can occur to words which are not real . If used to word form/death,then you would think only FORM/Death is Dhammam Without Form/Death , you would not accept as DHAMMA .


This is attachment to words . Leave alone Reality . God is only a word but attachment to it occurs . Obseesion occurs . Attachment and Craving is very powerful . If just words, attached to words . Truth as a word, then atrtached to this word . Attached to word True LOVE , then look for true love . If desire to love is there, it is not TRUE LOVE . It would never be found.If needed to be created , it is not TRUE LOVE . Loving kindness arises from giving up . If True , no need to be changed . If True Goodness , No need to go bad . True Love , no need for Hatred . True bliss is free from suffering . People don't know Truth . Truth is looked for. Truth would never be found . If still looking , never would be found . It is the characteristics of Craving and attachment . If there is bone , will be . Would be contented with words happily biting the bone . If hope , attached to hope . Attachment cannot occur to NOTHING . Disease cannot occur alone . Disease need to be attached to something . Liver disease to liver . Mad cow disease to cow. Needed to be rely on something . Craving doesn't have its own quality . Attachment would die if nothing to rely on . So NOTHING means cutting off attachment . Knowledge of something is allowing attachment and Craving dictating you .



Teaching By Tsunami Sayadaw U Ottamasara

Translation by Ma May Thet Win (internet,Myanmar)

Edit by Ko Tint Oo (UK)

ေအာက္ပါ Website မ်ားတြင္ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားအား သြားေရာက္ဖတ္ရူႏိုင္ပါသည္ ။

http://venuottamasara.multiply.com/

http://realenlightenment.org/

http://maythetwin.multiply.com/

http://zorpia.com/globe9win

Monday, April 21, 2008

Cutting


မ်က္စိကို အသာေလး မိွတ္ထားပါ။ ေခါင္းကို မတ္မတ္ထားပါ ။ ခါးကုိ မတ္မတ္ထားပါ ။ တစ္ကုိယ္လံုးမွာ ရွိတဲ့အ ေၾကာေတြကုိ ေလ်ာ့ထားပါ ။ အံမႀကိတ္နဲ႕။ မာန္တင္းမထားနဲ႕။ မ်က္ေမွာင္မကုတ္နဲ႕ ။ မ်က္ေတာင္ မခတ္နဲ႕ ။ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ ၊ လိုအင္ဆႏၵေတြကို လက္မခံပါနဲ ့။ စိတ္ကို အလိုလိုက္ဖို ့တရားအားထုတ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ကို အလိုလိုက္ေနတာကိုက တရားအားမထုတ္တာ ၊ တရားနဲ ့မေနတာပါဘဲ ။ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္က ကိုယ္လို သူလို စိတ္ပါ ။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာ၊ ကိုယ္နားလည္တာ လုပ္ေနတာ ၊ စိတ္ကို လက္ခံေနတာ တရား မဟုတ္ပါဘူး ။ ကုိယ့္မွာျဖစ္ေနတဲ ့ စိတ္ေတြက တရား မဟုတ္ပါဘူး။


ကုိယ္သိေနတဲ ့စိတ္ေတြက စိတ္အစစ္ မဟုတ္ပါဘူး ။ အတၱစိတ္ေတြပါ ။ ေမြးျမဴေရး စိတ္ေတြပါ ။ စိတ္အတု ေတြကို ဆန္ ့က်င္ေနမွ ၊ ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ ့ စိတ္ေတြကို ဆန့္က်င္ေနမွ တရားအလုပ္ပါ ။ ကိ္ုယ့္ကိုကိုယ္ ဂ႐ုစိုက္ေနတဲ့စိတ္ ၊ စိတ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေနတဲ ့စိတ္က ကိုယ္လို သူလို အသံုးမက်တဲ ့ စိတ္ ၊ မတရား တဲ့ စိတ္ပါဘဲ ။ စိတ္ရွိတယ္ လက္ခံပီး စိတ္ကို သိမ္းပိုက္ေနတာပါ ။ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္ပါ ။ စိတ္ကို လက္မခံပါနဲ ့ ။ ဆံပင္ေတြ ၊ ေျခသည္း လက္သည္းေတြ ႐ွိေတာ့ ႐ွိေနတာဘဲ ။ ဒါေပမဲ ့ခံစားခ်က္ မရွိဘူး။ ဆံပင္ၫွပ္လိုက္လို ့ လဲ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မေနဘူး ။ ကတံုး တံုးလိုက္လို ့လဲ စိတ္ထဲမွာ ဘာေ၀ဒနာမွ မေပၚသလို ၊ ႐ွိေတာ့႐ွိတယ္ ၊ ဒါေပမဲ ့ အေၾကာေတြနဲ ့ဆက္သြယ္မထားေတာ့ သီးျခား ႐ွိေနသလိုေပါ့ ။ စိတ္ကိုလည္း သီးျခားထားပါ ။ တဏွာ အေၾကာေလး ေတြနဲ ့ သြားပီးေတာ့မွ မဆက္ပါနဲ ့။ စိတ္က သူဟာနဲ ့သူေတြးခ်င္ေတြးမယ္ ။ ပူခ်င္ပူမယ္ ။ ပ်ံ ့ ခ်င္ပ်ံ ့မယ္ ။ အဲ့ဒါေတြကို ငါ့ဟာ.. ငါ့ဟာ… ဆိုပီးေတာ ့မသိမ္းပိုက္နဲ ့။ စိတ္က ပူခ်င္ပူမယ္ ၊ သံသယျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ၊ ျဖစ္တာေတြကို ငါ့ဟာ မလုပ္နဲ ့။ ျဖစ္တာေတြကို လက္ခံလိုက္ ရင္ သိမ္းပိုက္လိုက္တာဘဲ ။ သူ ့ဟာနဲ ့သူ႐ွိေနတာ ၊ စိတ္က ျဖစ္ေနတာ ကိစၥမ႐ွိဘူး ။ ဒါေတြကို သြားပီး မသိမ္းပိုက္နဲ ့။ ၾကားေတာ ့ ၾကားေနမယ္.. ဘာဘဲညာဘဲ သိလိုက္ရင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ပီ ။

သူ ့ဟာနဲ့ သူ႐ွိေနပါေလ့ေစ ။ ကမၻာႀကီး သူ ့ဟာနဲ ့ သူလည္ေနတာ ကိစၥမ႐ွိဘူး ။ သိမေနတဲ ့ အခါ က်ေတာ့ ကိုယ္က မူးမေနသလိုေပါ့ ။ ရဟတ္စီးလိုက္ရင္ ကိုယ္ကလည္မွန္း သိေနေတာ့ ကိုယ္က မူးေရာ ကားစီးရင္ လည္း ကားက သြားေနမွန္း သိတဲ ့ အခါက်ေတာ ့ စိတ္က မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္လာေရာဒါဟာ ၿငိမ္တာစြဲ ေနလို ့ လႈပ္႐ွားတာက်ေတာ့ လက္ခံလို ့မရဘူးျဖစ္ေနေရာ လႈပ္႐ွားရတာမ်ားလြန္းရင္လည္း လႈပ္႐ွားရတာ ႐ုိးသြားပီးေတာ့ ၿငိမ္ေနရင္ စိတ္က ၿငိမ္ၿငိမ္ မေနတတ္ဘူး ျဖစ္ျပန္ေရာ ေဘာင္းဘီ၀တ္ေဘာင္းဘီစြဲ ၊ ပုဆိုး၀တ္ ပုဆိုးစြဲ ၊ တိုက္ပံု၀တ္ တိုက္ပံုစြဲ ၊ အကႌ်၀တ္ အကႌ်စြဲတာဘဲ ။ ကိုယ္တံုးလံုးေန၇င္ တံုးလံုးေန၇တာႀကီး စြဲေန တာ ဘဲ။


ကိုယ့္မွာ ျဖစ္ေနတဲ ့ စိတ္ေတြက ကိုယ္စြဲေနတဲ ့စိတ္ေတြပါ ။ ကိုယ္တငါငါနဲ ့လက္ခံခဲ ့တဲ ့ စိတ္ေတြပါ ။ အဲ ့စိတ္ေတြကို စြန့္လႊတ္ ။ စြန္ ့ လႊတ္တဲ ့ စိတ္ကို လက္ခံပါ ။ မသိမ္းပိုက္တဲ ့စိတ္္ ျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ လက္ခံတယ္ ၊စိတ္ကေတာ့ လက္မခံရဘူး ။ အသံေတြကိုေတာ့ လက္ခံတယ္ ၊ အသံေတြ သူ ့ဟာနဲ ့ သူ႐ွိေနတာကို လက္ခံ တယ္ ။ ဒါေပမဲ ့ စိတ္ကဒါေတြကို လက္ခံပီးေတာ့ နားေထာင္မေနရဘူး ။ ဘာသံဘဲ ဆိုပီး လက္ခံနား ေထာင္ မေနရဘူး ။ နားၿငီးတယ္ ဆိုပီးေတာ့မွ နားေတာ့ မပိတ္ထားဘူး ။ သူ ့ ဟာနဲ့သူ႐ွိေတာ့ ႐ွိေနမယ္ ။ ဒါေပမဲ ့အဲ ့ဒါေတြကို သြားပီးေတာ့မွ မစပ္စုရဘူး ။ ေရဒီယိုဖြင့္သလိုမ်ိဳး ၊ TV ဖြင့္သလိုမ်ိဳး ၊ သူ ့ဟာနဲ ့သူ အသံလႊင့္ေန တာေတာ့ လႊင့္ေနတာဘဲ ကိုယ္က စပ္စုလိုက္ရင္ အသံေတြ ၾကားရေရာ ဘာေျပာတာ ၊ ညာေျပာတာ သိေရာ ကိုယ့္ ရဲ ့စိတ္က အၿမဲတမ္း ေ၇ဒီယိုဖြင့္ ၊ TV ဖြင့္သလို ၊ မ်က္လံုးဖြင့္သလို ၊ ပါးစပ္ဖြင့္သလို အၿမဲတမ္းဖြင့္ ေန တာအဲ ့ဒီဖြင့္တဲ ့စိတ္ကို ဆန္ ့က်င္ရမယ္ ။ ဖြင့္တဲ ့မ်က္စိပိ္တ္သလို ပိတ္ထားရမယ္ ။ စိတ္ကိုလည္း ဆန္ ့က်င္ ေနရမယ္ ။ စိတ္က အဆင္းေတြ၊ အသံေတြ ၊ အနံ ့ေတြ ၊ အရသာ ေတြကို မစပ္စုရဘူး ။ အသိအမွတ္မျပဳရဘူး။ စိတ္မ၀င္စား၇ဘူး ။ စိတ္ကို သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ရမယ္ ။

စိတ္ဆိုတာ ဘာလဲေတာ့ မေမးနဲ ့ ၊ ကိုယ့္မွာ ျဖစ္ေနတာ စိတ္ပဲ ႐ွိတယ္ ။ ဟုိေတြးဒီေတြး ေတြးေနတာ ၊ ဟိုသိ ဒီသိ သိေနတာ ၊ ဟိုပူဒီပူ ပူေနတာ ၊ ဒါေတြ အကုန္လံုးဟာ စိတ္ပဲ ။ အဲ့ဒါကို သံေယာဇဥ္ၿငိတြယ္ေနလို ့စိတ္ျဖစ္ သမွ် အကုန္ လိုက္သိေနတာ ။ ခႏၶာငါးပါးျဖစ္သမွ် လိုက္ပီးေတာ့မွ သိေနတာ ။ အဲ့ဒီ အသိေတြကို ၊ တဏွာ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရမယ္ ။ သူ ့ဟာနဲ ့သူျဖစ္ေနတာ ကိစၥမ႐ွိဘူး ။ ေျပာခ်င္ရာေျပာ ဒါေပမဲ ့အဲ့ေျပာတာေတြကို စိတ္မ၀င္စားဘူး ။ ေျပာတာေတြကို သံေယာဇဥ္ ျပတ္ေနတယ္ ။ အဲ့စိတ္က အသံေတြကို လက္ခံပီး ေပါင္းမေနဘူး ။ အသံၾကားတိုင္း လိုက္ၿပီးေတာ့မွ နားေထာင္မေနဘူး ။ အသံဆိုေတာ့လဲ မၾကားတဲ ့ အသံေတြကို ျဖတ္စရာမလိုပါဘူး ။ အခု ပစၥဳပၸန္ ၾကားေနတဲ ့ အသံေတြကို ျဖတ္ရမွာ ။ အဲ့ဒါေတြ အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ရမယ္ ။ အသံေတြ ၾကားေန၇တယ္ ဆိုတာက ဒါအသံေတြကို သံေယာဇဥ္ ႐ွိေနတာဘဲ ။ ၾကားတယ္လို ့ သိေနရင္ သံေယာဇဥ္ မျပတ္တာဘဲ ။ မျပတ္တာကို ျပတ္ေအာင္ျဖတ္၇မယ္ ။ စိတ္က ဘာဘဲ ညာဘဲ မသိ၇ဘူး ။ အဆင္းေတြကို လက္ခံပီး ေပါင္းမေနဘူး ။ အဆင္းဆိုလို ့ ကိုယ္မျမင္တဲ ့အဆင္းကို ျဖတ္စရာ မလိုပါဘူး ။ ကိုယ့္စိတ္ အာ႐ုံထဲမွာ ေပၚလာတဲ့ အဆင္းေတြကို ျဖတ္ရမွာပါ ။ စာလံုးေတြကို လက္ခံပီး ေပါင္းမေနဘူး ။ ေရးခ်င္တာေရး ငါစာတတ္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ တတ္တဲ ့ပညာမေနသာဆိုသလို စာျမင္တိုင္း ေလွ်ာက္ဖတ္မေနဘူး ။


ေလာကႀကီးက သူမ်ားကို ႐ွင္းေနတာ ။ ဟစ္တလာဆိုၿပီး အျပတ္႐ွင္းတာဘဲ ။ ဘင္လာဒင္ဆိုၿပီး အျပတ္႐ွင္း တာဘဲ ။ ဘာ…ဘာသာဆို ၿပီးေတာ့မွ ဘာသာေတြကို အျပတ္ ႐ွင္းတာ ။ ဘာလူမ်ိဳးဆိုၿပီး လူမ်ိဳးေတြကို ျပဳတ္ ေအာင္ ျဖဳတ္ေနတာ ။ သူမ်ား႐ွိတယ္လို ့ လက္ခံၿပီးသူမ်ားကို အျပဳတ္ျဖဳတ္တယ္ ။ တရားအလုပ္က ကိုယ့္စိတ္ရဲ ့ သူမ်ား႐ွိတယ္ဆို္တဲ့အထင္မွားကို အျပတ္ျဖဳတ္တာ ။ ကို္ယ့္ရဲ ့စိတ္ကိုဘဲ အျပဳတ္ျဖဳတ္တာ ။ ကိုယ့္စိတ္ကို သံ ေယာဇဥ္ျဖတ္တာ ။ စိတ္နဲ့ တကိုယ္လံုးနဲ ့ ဆံပင္ေတြ ၊ သြားေတြ ၊ ေျခသည္း ၊ လက္သည္းေတြက လြဲရင္ က်န္ တာေတြနဲ ့ အသားေတြနဲ ့အေသြးေတြနဲ ့အေၾကာမွ်င္ေလးေတြနဲ ့ ဆက္သြယ္ ထားသလို ဆက္သြယ္ထားေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ တခုခု ျဖစ္တာနဲ ့စိတ္က သိေတာ့တာဘဲ ။ လွ်ာနဲ ့စိတ္နဲ ့အဆက္အသြယ္႐ွိေနတယ္ ။ ေျခေတြ ၊ လက္ေတြ ၊ ေခါင္းေတြနဲ ့မ်က္စိ ၊ နား ၊ ႏွာေခါင္းေတြနဲ ့စိတ္နဲ့က အဆက္အသြယ ္ ႐ွိေနတာ ။ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ မခြဲႏိုင္ မခြါရက္ျဖစ္ေနတယ္ ။ အိမ္ေထာင္က်ေနတယ္ေပါ့ ။ အဲ့ဒီအိမ္ေထာင္ေရးကို ကြာ႐ွင္းျပတ္ စဲ၇မယ္ ။ သူဟာနဲ ့သူေနပေလ့ေစ ။ မ်က္စိက သူဟာနဲ ့သူေနပေလ့ေစ ။ ဆံပင္လိုမ်ိဳး ၊ ေျခသည္း ၊ လက္ သည္း ေတြလိုဘဲ လက္သည္းၫွပ္လဲ မနာသလိုဘဲ ။ ဘာလုိ ့လဲ ဆိုေတာ့ အဆက္အသြယ္မ႐ွိလို ့။

ကမၻာေပၚမွာလူေတြ အမ်ားႀကီး ေသသလိုဘဲ ။ ကိုယ့္မသိတဲ့သူ ေသတာက်ေတာ့ ကိုယ္နဲ ့ အဆက္အသြယ္ မ႐ွိေတာ့ ကိုယ္ကဘာမွ မခံစား၇သလိုဘဲ ။ ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးေသတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္နဲ ့ အဆက္အသြယ္ ႐ွိေတာ့ ကိုယ္မွာခံစား၇သလိုဘဲ ။ လူလူခ်င္းဘဲ အဆက္သြယ္႐ွိတာနဲ ့မ႐ွိတာကြာၿပီး ကိုယ့္မွာ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ တယ္ ၊ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကြာျခားပါတယ္ ။ အဲ ့လိုဘဲ ကိုယ္႕ရဲ ့စိတ္ေစတသိတ္ ၊ ႐ုပ္ ၊ ခႏၶာငါးပါးစလံုးကို သူ ့ဟာနဲ ့သူ႐ွိပါေစ ။ မဆက္သြယ္ရဘူး ။ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ရမယ္ ။ ခႏၶာငါးပါးကို မၿငိတြယ္တဲ ့ ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား၇မယ္ ။ ခႏၶာငါးပါးက ဘာနဲ ့မွ မဆက္သြယ္တဲ ့ခႏၶာငါးပါးျဖစ္၇မယ္ ။ သြားႏႈုတ္တဲ ့အခါ ထံုေဆးထိုးသလိုေပါ့… အနားမွာ႐ွိတဲ ့ အေၾကာေတြကို ယါယီျဖတ္ေတာက္ထားတဲ ့ အခါက်ေတါ့ သြားႏႈတ္တဲ ့ အခါမွာ နာက်င္ေနေပမဲ ့စိတ္က မသိေတာ့ဘူး ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ ထားတဲ ့ အခါက်ေတာ့ စိတ္ကမသိေတာ့ နာမွန္းမသိေတာ့ဘူးေပါ့ ။ အဲ့လိုဘဲ ကိုယ္က အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေနရမယ္ ။ အဆင္းကို မဖ်က္စီးဘူး ။ အသံေတြကို ရပ္တန္ ့ ပစ္ဖို ့ မႀကိဳးစားဘူး ။ ကိုယ့္ရဲ ့ အသံေတြကို ၿငိတြယ္ေနတဲ ့ သံေယာဇဥ္ကိုသာ ျဖတ္ပါတယ္ ။ ငါျဖတ္တာမဟုတ္ဘဲနဲ ့ ခႏၶာငါးပါးက ျဖတ္၇ပါမယ္ ။ ျဖတ္႐ံုေလး ျဖတ္ရပါ မယ္ ။ စြန္ ့လႊတ ္႐ံုေလး စြန္ ့လႊတ္ရပါမယ္ ။ စြန္ ့လႊတ္တဲ ့ ခႏၶာငါးပါးကိုသာ လက္ခံရပါမယ္ ။


စိတ္ကို ႐ွိတယ္လို ့ေတာ့ လက္ခံ၇ပါမယ္ ။ အဲ ့ဒီစိတ္ကို ငါလုပ္ေနတာက ကိုယ္လို သူလိုစိတ္ဘဲ ။ အဲ ့ဒီစိတ္ကို မၿငိတြယ္တဲ ့စိတ္ေပၚေပါက္လာဖုိ ့ႀကိဳးစား၇မယ္ ။ လူေတာ့ လူဘဲ … ဘုန္းႀကီး ၊ သီလ႐ွင္ေတြလိုေပါ့ ..လူနဲ ့ မေပါင္းဘဲ လူမဟုတ္တဲ ့ ဘုန္းႀကီး ၊ သီလ႐ွင္ေတြနဲ ့ အခ်င္းခ်င္းေပါင္းသလိုေပါ့ ။ အခုကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ကလည္း စိတ္..စိတ္ခ်င္းေပါင္းေနတာ ။ ပစၥဳပၸန္စိတ္ကေတာ့ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာငါးပါးကေတာ့ခႏၶာငါးပါးခ်င္းေပါင္းေနတာ ။ ခႏၶာငါးပါးနဲ ့ပတ္သက္တာ ေတြကိုဘဲ…အဆင္းဆိုတာ ႐ုပ္ ၊ ႐ုပ္ဆိုေတာ့လဲ ခႏၶာငါးပါးနဲ ့ ေဆြမ်ိဳးပါဘဲ ။ ခံစား တဲ့ ၊ မွတ္သားတဲ ့၊ ျပဳျပင္တဲ ့ ၊ ေစ့ေစာ္တဲ ့ သခၤါ၇က္ခႏၶာဆိုတဲ ့ ေစတသိတ္ေတြ ။ ဒါေတြကို လက္ခံေန တာ ဟာ ဒါေတြနဲ ့ အဆက္အသြယ္လုပ္ထားတာ ။ အဲ့ဒီအဆက္အသြယ္ေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္၇မယ္ ။ သူ ့ဟာနဲ့သူ႐ွိပေလ့ေစ ။

ေ၀ဒနာေတြက သူ့ဟာနဲ ့ သူ႐ွိပေလ့ေစ ။ ျပဳလုပ္မႈေတြက သူ ့ဟာနဲ့သူ႐ွိပေလ့ေစ ။ မွတ္ဥာဏ္ကလည္း သူ ့ဟာနဲ ့ သူမွတ္ေနတာ ကိစၥမ႐ွိဘူး ။ ဒါေပမဲ ့ ကိုယ္ကေတာ့ မသိရဘူး ။ ကိုယ္က ပူတယ္ ၊ နာတယ္ ၊ က်င္တယ္ ၊ ဒီလို သိေန၇င္ ႀကံ၇ာပါ ျဖစ္ေနဘီ ။ ခႏၶာငါးပါးခ်င္း အဆက္အသြယ္ လုပ္ေနဘီ ။ ခႏၶာငါးပါးက ခႏၶာငါးပါးကို သံေယာဇဥ္တြယ္ေနဘီ ။ လူ.. လူခ်င္း ၊ လူနဲ ့ တိ၇ိစၧာန္နဲ ့သံေယာဇဥ္ တြယ္သလိုတြယ္ေနဘီ ။ ျဖစ္တာလဲ ခႏၶာငါးပါး ၊ သိတာလဲခႏၶာငါးပါး ၊ သိတာလဲ ခႏၶာငါးပါး ၊ အဲ ့ဒီ ခႏၶာငါးပါးေတြကို ခႏၶာငါးပါး အခ်င္းခ်င္း သံေယာ ဇဥ္ၿငိတြယ္ေနတာကို စြန္ ့လႊတ္ရမယ္ ။ သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္၇မယ္ ။ ကိုယ့္သားသမီး သေဘာမတူသူနဲ ့အိမ္ ေထာင္ျပဳလို ့ မိဘက မရမက လိုက္ခြဲသလိုမ်ိဳး .. လူခ်င္းခြဲတာ မဟုတ္ဘူး ။ လူႏွစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ ထားတဲ ့ သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ေတာက္ သလိုမ်ိဳး ။ အခုဟာကလည္း ျဖစ္တာေတြကိုလည္း မဖ်က္စီးဘူး ။ သိတဲ ့ စိတ္ကိုလည္း မဖ်က္စီးဘူး ။ ဒီႏွစ္ခုၾကားထဲက သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ပါတယ္ ။ သံေယာဇဥ္ကဘာလဲ ဆိုေတာ့ လိုက္သိေနတာဟာ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ။ ဘယ္သူဘယ္ေရာက္ေနတယ္…ဘယ္သူ ဘာအလုပ္ လုပ္တယ္ ဆိုတာက သံေယာဇဥ္႐ွိေနလို ့ ကိုယ္သံေယာဇဥ္မ႐ွိတဲ ့သူကို ကိုယ္မသိတဲ ့သူကို ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ၊ ဘာျဖစ္ေနတယ္ ၊ ဘယ္လို လုပ္သိပါ့မလဲ ။ ကိုယ္သိေနတာ ေတြကကိုယ္ သံေယာဇဥ္ ႐ွိေနတာေတြ ။ အဲ့ဒီမျမင္ရတဲ ့ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ႀကိဳးကို ျဖတ္ပါတယ္ ။ ဘယ္လို ျဖတ္ရမလဲ ဆိုေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူးသာ ႐ြတ္ေနလိုက္ ။


ဘာမွမဟုတ္တာကို သိတာ ။ ဘာဘဲညာဘဲ သိေနရင္ ဒါဟာ တဏွာ အသိျဖစ္ေနၿပီ ။ ဘာဘဲ ညာဘဲ ဆိုတဲ ့ အသိေတြကို ဆန္ ့ က်င္ေနရင္ ၊ လက္မခံရင္ သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္တာဘဲ ။ ျဖတ္ပါမ်ားရင္ ျပတ္ေရာ မျဖတ္လို့ မျပတ္တာ ။ ျဖတ္ရင္ မျပတ္စရာ မ႐ွိဘူး ။ အခုဦးဇင္းတိုစိတ္အေၾကာင္းေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး ။ စိတ္ကိုစိတ္မ၀င္စားလို ့ ေစတသိတ္အေၾကာင္း ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး ။ ႐ုပ္အေၾကာင္းလဲ ႐ုပ္ကဘယ္ႏွစ္ပါး႐ွိတယ္ဆိုတာ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး ။ အဲ ့ဒါေတြကို စိတ္မ၀င္စားဘူး ။ စိတ္၀င္စားလို့သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနရင္လည္း (လူ ့ေလာကႀကီး သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနရင္လည္း ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတယ္) ပံုျပင္ေတြ စိတ္၀င္စားရင္ ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ လာမွာဘဲ … အဲ ့ဒါေတြကို ၿငိတြယ္ေနလို ့အဲ ့ဒီၿငိတြယ္မႈ သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ရမယ္ ။ သိေနရင္ ဒါဟာ သံေယာဇဥ္ အသိဘဲ ။ နာလိုက္တာ ဆိုတာဟာ နာတာႀကီးကို သံေယာဇဥ္မျပတ္တာ ။ ေၾကာက္လိုက္တာ ဆိုတာဟာ ေၾကာက္တာႀကီးကို သံေယာဇဥ္ မျပတ္တာ ။ ေၾကာက္စရာအာ႐ံုၾကီးကို သံေယာဇဥ္မျပတ္တာ ။ ေၾကာက္တဲ ့စိတ္ကို သံေယာဇဥ္မျပတ္တာ ။ လက္မခံနဲ ့… ဘာမွမဟုတ္ဘူး သာ ႐ြတ္ေနလိုက္.. ဒါအလြယ္ဆံုးေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ ဘုရားေပါင္းေစခ်င္တာနဲ့ ေပါင္းလိုက္တာမိဘရဲ ့ အလိုဆႏၵကို လိုက္နာတဲ ့အေနနဲ ့ မိဘေပးစားတာနဲ့ယူသလို ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ မယူဘဲ ၊ ခုဟာလဲ ကိုယ္ေပါင္းခ်င္တဲ့ ဘာဘဲ ညာဘဲဆိုတဲ့အသိေတြနဲ ့ မေပါင္းဘဲ ဘုရားေပးစားတာနဲ (ဘုရားက ဘာနဲ ့မွမေပါင္းေစခ်င္ဘူး ၊ အဲ ့ေတာ့ဘာနဲ ့မွ မေပါင္္းနဲ ့ေတာ့ ။ နဂိုေပါင္းေနက်အာ႐ံုေတြကိုေရာ… ကို္ယ့္ရဲ ့စိတ္ကိုေရာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး သာသေဘာထားလိုက္ ။ ဒါဘုရားေပါင္းေစခ်င္တာနဲ ့ေပါင္းပါဘီ ။ ကိုယ္ေပါင္းခ်င္ေနတာကို စြန့့္ပါဘီ ။

ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို ့သာမျပတ္တရစပ္ ႐ြတ္ေနျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားအလိုကို လိုက္ေနလိုက္ ။ ဒါသခၤါရ တရားမွန္ သမွ် ဘုရားက အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱလို့ေျပာတာဘဲ အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱဆိုတာက ဘာေတြညာ ေတြ မ ဟုတ္တာကိုအနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱလို ့ ေျပာတာဘဲ ။ ဘာမွမဟုတ္တာကို အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱလို့ေျပာတာဘဲ ။ ဘာမွမဟုတ္တာ မ႐ွိတာက နိဗၺာန္ ။ တကယ္႐ွိတာက နိဗၺာန္ ။ စိတ္ ၊ ေစတသိတ္ ၊ ႐ုပ္က သခၤါရတရား ၊ အျဖစ္တရား ။ အ႐ွိတရား မဟုတ္ဘူး ။ ဘာမွ ျဖစ္ေနတဲ့တရားမဟုတ္ဘူး ။ ျဖစ္႐ံုသက္သက္ေလး ျဖစ္ေနတဲ ့တရား ။ အျဖစ္တရား ။ အဲ့ေတာ့ အျဖစ္တရားကို အ႐ွိတရား မလုပ္နဲ ့။ နာလိုက္တာ.. က်င္လို္က္တာဆိုရင္ သခၤါ၇တရားကို အ႐ွိတရားလုပ္ၿပီ ။ ဘုရားေဟာကို ပယ္ၿပီ ။ အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱကို နိစၥ ၊ သုခ ၊ အတၱလုပ္ၿပီ ။ အဲ့ေတာ့ ဘုရားစကားနားေထာင္ပါ။ ျဖစ္၊ ပ်က္႐ႈဆို၇င္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးစကားကို နားေထာင္ၿပီ။ ျဖစ္ပ်က္လို့သေဘာထားတာက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးထားေစခ်င္တဲ ့သေဘာထား ။ အခုဟာက ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားနဲ ့။ ျဖစ္ပ်က္ ဆိုရင္ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေန၇တာကိုၿငိတြယ္ေနၿပီ ။


လူ့ဘ၀ႀကီး ေမြးလိုက္ ေသလိုက္ဘဲ ။ ေမြးေန ၊ ေသေနရတာကို သေဘာက်ေနတာေပါ့ ။ အဲ ့ဒါေၾကာင့္ ေမြးေန႔ ့ေတြက်င္းပေနတာေပါ့ ။ ေမြးေနရတာကိုသေဘာက်ေနတာေပါ့ ။ ေမြး ၊ ေသ႐ွိရင္ ေမြးတာကို သေဘာက်မယ္ ။ ေသေတာ့လဲကိုယ့္မိသားစုက လြဲရင္ က်န္တာေတြက (ဘုန္းႀကီးျပန္ေတာင္မွ ေပ်ာ္ပြဲ ၊ ႐ႊင္ပြဲေတြ က်င္းပလို ့ရ သလိိုေသတာကို သေဘာက်ေနၿပီ ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာျဖစ္တာကိုး..)သူမ်ား ေသသြားေတာ့ ကိုယ္ဖဲ႐ုိက္လို့ရတယ္ဆိုတာက ဖဲသမားေတြအတြက္ကေတာ့ ေသတာကို ေပ်ာ္စရာျဖစ္တာကိုး ။ ေမြးေန့ဆို၇င္ေမြးေန႔ ၊ ေသေနရတာကို သေဘာက်ေနလို ့ ေသတယ္ဆိုတာကလည္း ေသတာကိုသေဘာက် ေနျပန္ေရာဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းက ဘာပညတ္မွ မတပ္ရဲေတာ့ဘူး ။ တပ္လိုက္ရင္ အဲ ့ဒါေတြကို သြားၿငိမွာစိုးလို ့။ ဘာပညတ္မွ မတပ္တာကိုဘဲ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို ့ေျပာပါတယ္ ။ လူ ့ ေလာကႀကီးမွာနာ၇ီ ၊ မိနစ္ ၊ စကၠန႔္ ့၊ ေန ့၊ ရက္ ၊ လ ၊ ႏွစ္ေတြ အမ်ိဳးမိ်ဳးျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးပ်က္ေနတာ အဲ့ဒါေတြကို သိေနေတာ ့ျဖစ္ပ်က္ကို သိေနတာ ။ ေ၇ာဂါေတြ အမ်ိဳးမိ်ဳးျဖစ္ေနတာ ။ နံမည္ႀကီး ဇာတ္ေကာင္ေတြ အမိ်ဳးမ်ိဳးေပၚေပါက္လာတာေတြ ။ ၿပီးေတာ့ အကုန္ ေပ်ာက္ကုန္တာဘဲ ။ အဲ ့ဒါျဖစ္ပ်က္ဘဲ ။ အဲ ့လိုသိေန၇င္ အဲ ့ဒါကိုၿငိေနတာ ။ ဦးဇင္းတုိ ့လဲ ၿငိခဲ ့တယ္ ။ ေသရ တာခ်င္းအတူတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို နံမည္တစ္လံုးနဲ ့ေသရတာဟာ အသက္႐ွင္ရတာထက္ ျမတ္ေသး တယ္. ဒါဟာ ျဖစ္ပ်က္ကို သေဘာက်တာပါဘဲ ။ ဒီလို ေသခ်င္ရင္ ဒီလိုေသအံုးမွာဘဲ ။ ျဖစ္ပ်က္ဆို၇င္ေတာ ့ၿငိအံုးမွာဘဲ ။ အဲ ့ေတာ့ဘာမွမဟုတ္ဘူး.. ဘာေတြ ၊ ညာေတြ မဟုတ္ဘူး ။ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ တဏွာက ဘယ္ ေခ်ာင္မွ ကပ္စရာမ႐ွိဘူး ။ တဏွာဆိုတာ ေရာဂါလိုဘဲ ။ ေသြး႐ွိေတာ့ ေသြးကင္ဆာ ၊ ႏွလံုး႐ွိေတာ့ ႏွလံုးေရာဂါ ၊ computer ႐ွိေတာ့ virus ဆိုတာေပၚလာတာပါဘဲ ။ တဏွာကေတာ့ ႐ွိရင္ လိုက္ၿပီးေတာ့မွ တြယ္ကပ္ေန မွာဘဲ ။ ေခြး႐ွိေတာ့ ေခြးသန္း ၊ ေခြး႐ူးေ၇ာဂါေတြ ၊ အိမ္႐ွိေတာ့ အိမ္ေျမွာင္ ။ ၇ိပ္သာ႐ွိေတာ့ ေယာဂီ႐ွိသလို ။ ေယာကၤ်ား႐ွိေတာ့ မိန္းမ႐ွိသလို . ႐ွိတာကို လိုက္ၿပီးေတာ့မွ ၿငိတြယ္မွာဘဲ… ဘာမွမ႐ွိမွ တဏွာ အႏၱ၇ာယ္က ကင္းမယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ဘာမွမဟုတ္ဘူး ။ ဘာကိုမွ လက္မခံခိုင္းဘူး ။ ဘာေတြညာေတြ လက္ခံ၇င္ ဘာတဏွာ ညာတဏွာေတြ ျဖစ္ေနၿပီ ။ စကားလံုးေတာင္ တဏွာျဖစ္ပါတယ္ဆို… စကားလံုးဆိုတာ တကယ္႐ွိတာ မဟုတ္ ဘူး ။ ျဖစ္ပ်က္ဆိုတဲ့ စကားလံုး ၾကားပါမ်ားေတာ့ ျဖစ္ပ်က္မွ တရားျဖစ္ေရာ ျဖစ္ပ်က္မဟုတ္ရင္ တရားမဟုတ္ ေတာ့ဘူးျဖစ္ေရာ ဒါဟာစကားလံုးကို တဏွာျဖစ္တာေပါ့ ။ ပရမတ္ေတာ့မေျပာနဲ ့ ။ ထာ၀ရဘုရားဆို စကား လံုးဘဲ ႐ွိတာဘဲ အဲ့ဒီ စကားလံုးကိုဘဲ တဏွာျဖစ္ေနၿပီ ။ အ႐ူးအမူးစြဲလမ္းေနၿပီ ။ တဏွာက သိ္ပ္ေၾကာက္ စရာေကာင္းတယ္ ။ ဘာမွမ႐ွိရင္ စကားလံုးဘဲ ႐ွိရင္ စကားလံုးစြဲၿပီ ။ အမွန္တရားဆိုတဲ ့စကားလံုး႐ွိေတာ့ အမွန္တရားဆိုတဲ ့စကားလံုးႀကီးစြဲၿပီး အမွန္တရားကို လိုက္႐ွာတယ္ ။


အခ်စ္စစ္ဆိုတဲ ့စကားလံုးႀကီးစြဲၿပီး အခ်စ္စစ္ကို လိုက္႐ွာတယ္ ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ ့ဘူး ။ ခ်စ္ခ်င္ေနရင္ ဒီ အခ်စ္က မစစ္ဘူး ။ လုပ္ယူတဲ ့အခ်စ္က မစစ္ဘူး ။ စြန္ ့ယူတဲ ့ေမတၱာကမွ စစ္ပါတယ္ ။ စစ္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္္ေတာ့မွ ေျပာင္းစရာမ႐ွိဘူး ။ အေကာင္းစစ္ဆို၇င္ ဆိုးစရာမ႐ွိဘူး ။ အခ်စ္စစ္ဆို၇င္ မုန္းစရာမ႐ွိဘူး ။ ခ်မ္းသာစစ္ဆို၇င္ ဆင္းရဲသြားစရာမ႐ွိဘူး ။ အမွန္တရားဆိုရင္ လူေတြကဘာမွန္း မသိဘူး ။ အမွန္တရား ႐ွာေနတာဘဲ ။ ေတြ ့လဲ မေတြ့ဘူး ။ ႐ွာေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ ့ဘူး ။ တဏွာက အဲ ့ဒီလိုဘဲ ၊ အ႐ုိး႐ွိရင္ အ႐ုိးကိုက္မွာဘဲ ။ စကားေလးၾကားေနရရင္ ဒီစကားေလးကို ေက်နပ္ေနမွာဘဲ ။ ေမွ်ာ္လင့္ေနရ၇င္ ေမွ်ာ္လင့္ ရတာကို ၿငိေနမွာဘဲ ။ ဘာမွမ႐ွိေတာ့မွ တဏွာကလဲ သူ ့ဟာနဲ ့သူ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ ့စြမ္းရည္မ႐ွိဘူး ။ ေရာဂါ ခ်ည္းဘဲ သက္သက္ရပ္တည္လို ့မရဘူး ။ တခုခုကိုမွီၿပီးေတာ့မွ ေရာဂါျဖစ္၇သလို အသဲကို မွီၿပီးေတာ့မွ အသဲ ေရာဂါျဖစ္၇သလို ။ ႏြားကို မွီၿပီးေတာ့မွ ႏြား႐ူးေရာဂါျဖစ္၇သလို ။ မွီၿပီးေတာ့မွ ျဖစ္ရတာ ။ ကိုယ္ပိုင္ စြမ္းရည္ သတၱိမ႐ွိဘူး ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မွီစရာ မ႐ွိရင္ တဏွာေသတာဘဲ ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆို ၿပီးေတာ့မွ တဏွာကို သတ္တာဘဲ ။ စိတ္ကဘာဘဲ ညာဘဲသိေနရင္ တဏွာကို အလိုလိုက္ေနတာဘဲ ။

Tuesday, April 8, 2008

Min Lu

ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ စက္ထဲက ဖိုင္ေတြကို လိုက္ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္ ။ ကိုယ္စက္ထဲမွာ ဘာေတြ ဘယ္ေနရာမွာ သိမ္းထားလဲ ဆိုတာကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး ။ ကိုယ္ႏွစ္သက္တာ ဆိုရင္ အားလံုးကို သိမ္းထားမိပါတယ္ ။ အခ်ိန္ရမွ ျပန္ၾကည့္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္မိတဲ့ ၀တၳဳေလး ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကို စင္ကာပူက သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ပို႔ေပး တာပါ ။ သေဘာက်လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိမ္းထားမိတာပါ ။ ဖတ္ဖူးတဲ့ သူေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမွာပါ ။ မဖတ္ဘူးတဲ့ သူေတြအတြက္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ အခုလို ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့မွာ တင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ။ အိမ္ေထာင္ျပဳ ၊ ဘုရားတည္ ၊ ေဆးမင္ရည္စုတ္ထိုး ဤ သံုုးမ်ိဳးတဲ့ ေတာ္ေတာ္ကို အေရးၾကီးပါတယ္ ။ ဒီလိုပါပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အတြက္ ဖူးစာရွင္ေရြးေတာ့ မယ္ဆိုရင္ လည္း အေရးၾကီးပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ။ ကဲ ၀တၳဳက ဘယ္လိုလည္းဆိုတာကို ေရးပါေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ာ ။


*************************************************************************

ဦးဆင္ေပါက္သည္ ဆူဆူညံညံ အသံမ်ားေၾကာင့္ အိပ္ရာမွ လန္႔ႏိုးလာခဲ့ရသည္ ။ အသံခ်ဲ႔စက္ႏွင့္ ေအာ္ေနေသာ အသံမ်ားပင္ ျဖစ္၏ ။

” ဒီ ဓာတ္မွန္ကားေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ တရားလြန္တယ္ ” ဟု မေက်မနပ္ ေရရြတ္သည္ ။ ထိုေနာက္ သူတို႔လို လူကံုထံေတြသာ အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ မိႈ႔စစ္စစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ေခါင္းအံုးကို နားရြက္ေပၚမွာ ဖိလိုက္ျပီး ျပန္အိပ္ဖို႔ၾကိဳးစားသည္ ။ သို႔ရာတြင္ အိပ္လို႔မရေတာ့ ။ ထိုေၾကာင့္ အိပ္ယာမွ ထလိုက္ရျပီး ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ၀င္လာ ခဲ့သည္ ။

နယ္လွည့္ ဓာတ္မွန္ကားမ်ားသည္ သူတို႔အရပ္ေဒသသို႔ တစ္လ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ လာတတ္သည္ ။ ၾကီးမား ရွည္လ်ားေသာ မွန္လံုကားၾကီး ျဖစ္၏ ။ အစိမ္းရင့္ေရာင္မွန္မ်ား တပ္ဆင္ထားသည္ ။ ေရာဂါ ရွာေဖြေရး ကိရိယာ အျပည့္အစံုႏွင့္ ဓာတ္ခြဲခန္းလည္း ပါ၀င္သည္ ။ သူတို႔ဆီမွာေတာ့ ဓာတ္မွန္ကား ဟု အလြယ္တကူ ေခၚၾကသည္ ။

ဒီကားေတြ ေရာက္လာျပီဆိုလွ်င္ အသံခ်ဲ ့ စက္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေၾကာ္ျငာတတ္သည္ ။ အမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သူတို႔ ေနရာမွာ ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္ျဖစ္၏ ။ ဆူဆူညံညံ မလုပ္ရ ။ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္ ။ ဒီဇယ္ကား ၊ ဓာတ္ဆီကား ေတြမ၀င္ရ ေလာင္စာခဲဓာတ္အိုး ၊ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းမင္သံုး စသည့္တို႔ အသံုးျပဳေသာ ယာဥ္မ်ားသာ ၀င္ခြင့္ျပဳသည္ ။ ဓာတ္မွန္ကားေတြကေတာ့ လွ်စ္စစ္ကားျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း ၊ က်န္းမာေရး အေထာက္အကူျပဳသည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ၀င္ခြင့္ရ ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ရွားရွားပါးပါး အသံခ်ဲ ့စက္ အသံုးျပဳခြင့္ ရေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္ ။

မ်က္ႏွာသစ္ေနစဥ္မွာလည္း သူတို႔အသံကုိ ၾကားေနရသည္ ။ အေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ သူေတြ ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္သည္ ။

” ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ ၊ အာေရာဂ်ံ ၊ ပရမံ ၊ လာဘံ ဆိုတဲ့ ေရွးက ဆိုရိုး စကားအတိုင္း က်န္းမာေရးဟာ လာဘ္ၾကီး တစ္ပါးပါပဲ ။ လူဟာ အျပင္ပန္းက ေကာင္းေနတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းမွာ အလစ္တိုက္ခိုက္ ဖို႔ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ေရာဂါေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ ။ ေစာေစာသိရင္ ကုသလို႔ရပါတယ္ ။ ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က ေနာက္ဆံုးေပၚ စက္သစ္ၾကီးေတြန႔ဲ စံုးစမ္းေဖာ္ ထုတ္ေပးပါ့မယ္ ။ ဆီး ၊ ၀မ္း ၊ ေသြး ၊ သလိပ္ အေျဖကို စကၠန္႔ပိုင္း အတြင္းမွာ တိက်စြာ သိႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ဓာတ္မွန္မ်ားလည္း ရိုက္ကူး ေပးပါတယ္ ။ ေဟာ ..... ျငီးစီစီ ျဖစ္ေနပါသလား ၊ အီးစီဂ်ီ ဆြဲၾကည့္လိုက္ပါ ။ ကင္ဆာ လို႔ မသကၤာရင္လည္း စကင္နာေလး ရိုက္ၾကည့္လိုက္ေပါ့ခင္ဗ်ာ ” ဟု ကာရန္ေတြ နေဘေတြနဲ႔ ေျပာေနေသးတယ္ ။

ညတုန္းက ”ဟို္ ကိစၥ ”ကိုစဥ္းစားရင္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ ။ ခုလည္း မနက္ေစာေစာၾကီးမွာ ဓာတ္မွန္ကားေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာခဲ့ ရသည္ ။ အိပ္ေရးမ၀သျဖင့္ လူက မလန္းဆန္း မ်က္လံုးေတြေတာင္ ေ၀ခ်င္ ေနသည္ ။ သို႔ရာတြင္ စားပြဲေပၚမွာ ျပင္ဆင္ထားေသာ နံနက္စာကို ျမင္လိုက္ေသာ အခါမွာေတာ့ ဗိုက္ထဲက ဆာလာသည္ ။

အုန္းသီးဖတ္ႏုႏုေလးေတြ ျဖဴးထားေသာ ေကာင္းညွင္း ငခ်ိတ္ေပါင္း ၊ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္း ၊ မတ္ပဲ ဘယာေၾကာ္ ၊ ငါးရံေျခာက္ဖုတ္ ၊ ၾကာရိုးဟင္းခါး ၊ ေရႊငွက္ေပ်ာ္သီး ၊ ဆိတ္ႏို႔ ၊ ၾကယ္ငါးပြင့္ဟိုတယ္ ေတြမွာသာ ရႏိုင္ေသာ နံနက္စာမ်ိဳး ျဖစ္၏ ။ ဒါေတာင္ ၾကာရိုးဟင္းခါးလို မ်ိဳးက ၾကိဳတင္ေအာ္ဒါမွာ ထားမွ ရသည္ ။ ခုခ်ိန္မွာ သူတို႔လို ေငြေၾကးအလြန္ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာသူတို႔သာ ဒီလို အစားအစာမ်ိဳးကို သံုးေဆာင္ႏိုင္သည္ ။

သနပ္ခါးပန္းနံ သင္းထားေသာ လက္ဖက္ရည္ ၾကမ္းတစ္ခြက္ ငွဲ ့ ေသာက္လိုက္ေသာအခါ ေခါင္းထဲက ၾကည္လင္လန္းဆန္း လာသည္ ။

ငါးရံေျခာက္ဖုတ္ တစ္ဖတ္ကိုယူျပီး ျမံဳ ့ လိုက္ သည္ ။ ႏွမ္းဦးဆီ ဆမ္းထားသျဖင့္ ေမႊးျပီးခ်ိဳျမေနသည္ ။ ဒီငါးရံေျခာက္မွာ နယ္နယ္ရရ မဟုတ္ ။ အင္းထဲမွာ အလိုအေလွ်ာက္ရွားရွားပါးပါး ေပါက္ဖြားေနေသာ ငါးရံကို သဘာ၀ ေနေရာင္ျခည္ျဖင့္ အေျခာက္လွန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ သူတို႔ႏွင့္ စီးပြားျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္ေသာ ” ပ်ဥ္ပံုၾကီး ထေရးဒင္း ကုမၼဏီ ” မွ အျမတ္တႏိုးထားျပီး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။

စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြကို အရသာခံစားေနရင္းမွ သမီးအလတ္မကို သြားသတိရလိုက္မိသည္ ။ ဒီေကာင္မက အစားေကာင္း ၾကိဳက္တတ္သည္ ။ သို႔ရာတြင္ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို အလတ္မသည္ ျမိဳ ့ေပၚ ရွိ မြန္းက်ပ္ေနေသာ တိုက္ခန္းက်ဥ္း ကေလးထဲမွာ ဂ်နက္တစ္ေပါင္မုန္႔ ၊ ဓာတုေဗဒ ေထာပတ္ႏွင့္ အသားတု တို႔ကို ၾကိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ေနရ ရွာေပလိမ့္မည္ ။

သိပ္မိုက္တဲ့ ကေလးမပဲဟု စိတ္မေကာင္းစြာ ေတြးရင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်မိလိုက္သည္ ။

*************************************************************************

ေျမေနရာေတြ ရွားပါးလာသည္ ။ ေျမေစ်းေတြက ေခါင္ခိုက္ ေနသည္ ။ အလြန္အမင္း ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ သူေတြသာ ျခံ၀င္းႏွင့္ ေနႏိုင္သည္ ။ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသ ရွိရြာေတြမွာ ေနခြင့္ ရဖို႔ ဆိုတာ သာမန္လူမ်ား အတြက္ အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ႏိုင္ေပ ။ လူလတ္တန္းစားမ်ား ၊ ၀န္းထမ္းမ်ား ၊ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားသည္ ျမိဳ႔ေပၚရွိ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြား ျမင့္ေသာ တိုက္ခန္းမ်ားမွာ ေနၾကသည္ ။ လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားေတြကေတာ့ ေျမေအာက္ထပ္ အခန္းမ်ားမွာ ေနၾကသည္ ။

ေျမေနရာ အခက္အခဲေၾကာင့္ ျမိဳ ႔ေပၚမွာ အေဆာက္အအံုေဆာက္လွ်င္ အနည္းဆံုး အထပ္ငါးဆယ္ ရွိရမည္ ။ တိုက္ၾကီးေတြက မိုးထိေနသျဖင့္ လမ္းေပၚမွာ သြားလာေနေသာ သူတို႔မွာ မြန္းတည့္ခ်ိန္ ၀န္း က်င္ေလာက္မွာသာ ေနေရာင္ကို ျမင္ရသည္ ။ လူေတြေနဖို႔ ေျမကြက္လပ္မက်န္ေအာင္ ေဆာက္လုပ္ထားရေသာ ေၾကာင့္ သစ္ပင္ေတြအတြက္ေတာင္ ေနရာမရွိေတာ့ ။ လူေတြက ျပြတ္သိပ္က်ပ္ညပ္ေနသည္ ။ အသက္ရွဴထုတ္လိုက္ေသာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ ဓာတ္ေငြ႔ကို စုပ္ယူျပီး ေအာက္ဆီဂ်င္ႏွင့္ ဖလွယ္ေပးမည့္ သစ္ပင္ေတြက မရွိေတာ့ ။ ေလထုထဲတြင္ ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုဒ္ ပါ၀င္ႏႈန္း အလြန္ျမင့္မားလာသည္ ။

ထိုေၾကာင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ ထုတ္လႊတ္ေပးေသာ စက္ေတြကို ေနရာအႏွံ႔ အျပားမွာ တပ္ဆင္ထားရသည္ ။ ဒါေတာင္လံုေလာက္မႈမရွိ ။ လူတို႔သည္ ထိုစက္ေတြ နားေရာက္မွ အသက္၀ ေအာင္ အလုအယွက္ရွဴေနၾကသည္ ။ ေျမေအာက္ထပ္ေတြမွာ ေနၾကေသာ ဆင္းရဲသားေတြ ဆိုလွ်င္ ေအာက္ဆီဂ်င္ ခ်ိဳ ႔တဲ့ ေရာဂါေၾကာင့္ အသားအေရ ျပာႏွမ္းႏွမ္း ျဖစ္ေနၾကရွာသည္ ။ တတ္ႏိုင္သူေတြ ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူး ေဆာင္ထားၾကသည္ ။ အားလပ္ရက္ေတြက်မွ ျမိဳ ႔ ျပင္ထြက္ျပီး ေလကို တ၀ၾကီး ရွဴၾကရ၏ ။ ေငြးေၾကးၾကြယ္၀သူေတြကေတာ့ ျမိဳ ႔ႏွင့္ေ၀းရာမွာ သြားေနၾကသည္ ။ ျမိဳ ႔ၾကီးႏွင့္ ေ၀းေလ ေျမေစ်းကၾကီးေလ ပင္ျဖစ္သည္ ။

ဦးဆင္ေပါက္တို႔ ေနေသာရြာသည္ ျမိဳ ႔ ႏွင့္ ကီလိုမီတာ ငါးဆယ္ေလာက္ေ၀းသည္ ။ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ေနခြင့္ရဖို႔ မလြယ္ ။ ေငြရွိရံုႏွင့္လည္း မရ ။ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးလူေကာင္း ျဖစ္ဖို႔လည္း လိုေသးသည္ ။ ဒီရြာမွာက အိမ္တိုင္းလိုလို ျခံႏွင့္၀န္းႏွင့္ ျဖစ္၏ ။ သစ္ပင္ေတြက အံု႔အံု႔ ဆိုင္းဆိုင္း ၊ ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းကင္ျပာကို ျမင္ႏိုင္သည္ ။ ေနေရာင္ျခည္ကို ေကာင္းစြာရသည္ ။ ေလထုက အနံ႔ အသက္ ကင္းစင္ျပီး သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေနသည္ ။ ဒီထဲကမွ ဦးဆင္ေပါက္တို႔ အိမ္သည္ ထိပ္တန္း အဆင္ ့ ထဲမွာ ပါသည္ ။ သဘာ၀ ကၽြန္းတိုင္လံုးၾကီးမ်ားႏွင့္ ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏ ။ အကာက ေပပ်ဥ္ ၾကီးေတြ ၊ အမိုးက ပ်ဥ္အုတ္ၾကြပ္ေတြကိုသာ အသံုးျပဳ ထားသည္ ။ ေရနံ၀ေနေအာင္ သုတ္ထားသျဖင့္ မည္းနက္ ညိဳမိႈင္းေနသည္ ။ တကယ္ သဘာ၀ ပစၥည္းေတြခ်ည္း အသံုးျပဳထားျခင္း ျဖစ္၏ ။ ကၽြန္းတိုင္လံုး တစ္လံုး၏ တန္းဖိုးကပဲ ကာလေပါက္ေစ်း ” ဂလိုဘယ္ေငြ ” တစ္ေသာင္းေလာက္ တန္သည္ ။

ေတာ္ရံုလူ မဆိုထားႏွင့္ သူတို႔ လူကံုထံ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ အားက်မက္ေမာ ရေသာ အိမ္ၾကီး ျဖစ္၏ ။ ႏိုင္ငံျခားက လာေသာ ကမ ၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကလည္း သူတို႔အိမ္ကို တကူးတက လာၾကည့္ျပီး ေလ့လာၾကသည္ ။ ကၽြန္းတိုင္လံုးၾကီးမ်ားကို တအံတဩ ပြတ္သပ္ၾကည့္ၾကျပီးေနာက္ ” ဒါ အိမ္မဟုတ္ဘူး ၊ နန္းေတာ္ၾကီးပဲ ” ဟုဆိုၾကသည္ ။ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ေနရွင္နယ္ ေဂ်ာ္ဂရပ္ဖစ္ခ်ယ္နယ္ ကေတာင္ ဒီအိမ္ၾကီးအေၾကာင္း ထုတ္လႊင့္ျပသ ခဲ့ေသးသည္ ။

ခုလို ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ျပီး ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးလူေကာင္း ျဖစ္ေနျခင္းကပင္ ဦးဆင္ေပါက္တို႔ အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စရာ ကိစၥေတြ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္၏ ။ သူခိုး ဓားျပ ရန္ကိုေၾကာက္ရျခင္း မဟုတ္ ။ အခိုးခံ အတိုက္ခံရတာက တစ္ခါပါသြားျပီးလွ်င္ ျပီးျပီ ။ ခုဟာ ကေတာ့ တစ္သက္လံုး ဆံုးရံႈးရမည့္ အႏ ၱရယ္ ျဖစ္၏ ။ တစ္ျခား မဟုတ္ သားသမီး မ်ား၏ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥပင္ ျဖစ္ေလ၏ ။

**********************************************************************

သူမွာ သားသမီး သံုးေယာက္ရွိ၏ ။ သားၾကီးကေတာ့ သိတတ္လိမ္မာ သည္ ဟု ဆိုရမည္ ။ စာလည္းေတာ္ သည္ ။ ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူး ဆယ္ဘာသာျဖင့္ေအာင္သည္ ( စုစုေပါင္း ဆယ္ဘာသာ ရွိ၏ ) ။ အမွတ္ေတြကလည္း အလြန္ေကာင္း သည္ ။

ထိုေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး တကၠသိုလ္ ၊ ေမြးျမဴေရး တကၠသိုလ္ ၊ အဏၰ၀ါ တကၠသိုလ္ စေသာ ထိပ္တန္း အဆင့္ တကၠသိုလ္ ၾကီးေတြ တက္ခြင့္ရဖို႔ အဆင့္မွီသည္ ။ အမွတ္နည္းနည္းေလးျဖင့္ ေအာင္ရံုေလာက္သာ ေအာင္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္ ၊ နည္း ပညာ တကၠသိုလ္ ၊ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ စေသာ သာမန္အဆင့္ တကၠသိုလ္ ေတြကိုသာ တက္ခြင့္ရၾကသည္ ။ ( ထိုတကၠသိုလ္ မ်ားမွာ သိပ္ အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ ဘာသာရပ္မ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ေကာလိပ္ အဆင့္ သို႔ ေလွ်ာ့ခ်လိမ့္မည္ ဟု သတင္းၾကားရသည္ ။ )

သားၾကီး က မိဘလုပ္ငန္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အဏၰ၀ါ တကၠသိုလ္တက္သည္ ။ မစ ၦေဗဒအထူးျပဳ ဘာသာရပ္ျဖင့္ မဟာသိပၸံဘြဲ႔ကို ရရွိခဲ့သည္ ။ ထိုေနာက္္ မိဘ လုက္ငုတ္ျဖစ္ေသာ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းကို ၀င္လုပ္သည္ ။ သူ၏ ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွာ ဆထက္ထမ္းပိုး ေအာင္ျမင္ၾကီးပြားလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏ ။ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့လည္း ဂုဏ္သေရရွိ လယ္သမားၾကီး တစ္ဦး၏ သမီးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္ ။ မဂၤလာေဆာင္တြင္ ေယာကၡမမ်ားက သစ္စိမ့္ပင္ ဧက ငါးဆယ္ ႏွင့္ မကၠေဒးမီးယား ဧက ငါးဆယ္ လက္ဖြဲ႔ခဲ့သည္ ။ ေျမဆယ္ဧက ေလာက္ပိုင္ရွင္ပဲ လူခ်မ္းသာ စာရင္း၀င္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီေျမေတြ အမ်ားၾကီး လက္ဖြဲ႔ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကလည္း ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ အတိုင္းအတာကို ခန္႔မွန္းလို႔ ရေနပါျပီ ။

သားၾကီးအတြက္ ေက်နပ္အားရေနဆဲမွာပင္ သမီးအလတ္မက မိဘရင္က်ိဳးေအာင္ စံုကန္ျပီးထြက္ သြားေလးသည္ ။ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ထိန္းသိမ္းေနတဲ့ၾကားက သူ႔ အေဘာႏွင့္သူ အမိုက္ဇာတ္ခင္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ကန္စြန္းခင္း အေျမာက္အမ်ားပိုင္ဆိုင္ေသာ သူ႔မိတ္ေဆြ လူကံုထံတစ္ေယာက္၏ သားႏွင့္ လက္ထက္ ေပးရန္ စီစဥ္ေနဆဲ အခ်ိန္မွာပင္ အလတ္မသည္ ကြန္ပ်ဴတာ ပရိုဂမ္မာေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခိုးရာ လိုက္ေျပးသြားသည္ ။ မိဘေတြရဲ အထက္တန္းလႊာ တံငါသည္မ်ိဳးရိုး ဂုဏ္သိကၡာကိုမွ မေထာက္ဘဲ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴ တာစာေရးေလးကိုမွ ယူရေကာင္းလားဆိုျပီး အေမလုပ္တဲ့သူက အေမြျပတ္ ေၾကညာ စြန္႔လႊတ္ထားခဲ့ သည္ ။

ဦးဆင္ေပါက္ကေတာ့ နည္းနည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းခ်င္သည္ ။ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ား စားရေသာအခါ သမီးလတ္ကို သတိရမိ၏ ။ တစ္ခါတစ္ရံက်လွ်င္ သူတို႔ရြာဘက္သို႔ ျမိဳ႔ ကတတ္လာေသာ ပ်ံက် ကြန္ပ်ဴတာ သမားတစ္ေယာက္တစ္ေလ ေရာက္ရွိလာတတ္သည္ ။ ပစၥည္းကိရိယာေတြ ထည့္ထား ေသာအိတ္ၾကီးကို လက္ကဆြဲ ၊ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲေလွ်ာက္သြားရင္ း

“ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ျပင္တယ္ ၊ ဟဒ္၀ဲလ္ေတြ အပ္ပဒိတ္လုပ္ေပးတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေဆာ့၀ဲလ္ေတြ တင္ေပးတယ္ “

ဟု ေအာ္သြားေသာ အသံကို ၾကားရတဲ့ အခါတိုင္း ျမိဳ႔ေပၚမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ခ်ိဳ ႔ခ်ိဳ ႔ တဲ့တဲ့ ေနရရွာေသာ သမီးလတ္ကို ျမင္ေရာင္ျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရ၏ ။

သူ႔ဆႏၵအရဆိုလွ်င္ေတာ့ အေမလုပ္တဲ့ သူကို ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုျပီး ျပန္ေခၚထားခ်င္သည္ ။ သို႔ရာတြင္ အဘြားၾကီးက အေတာ္စိတ္နာေနသည္ ။ တေလာက လာကန္ေတာ့ၾကတာကိုေတာင္ ထြက္အေတြ႔ မခံပဲေနသည္ ။ ေကာင္ေလးကို ၾကီးပြားတိုးတတ္စရာ လမ္းမျမင္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ အလုပ္က ထြက္ျပီး သူတို႔ ငါးလုပ္ငန္းထဲက သင့္ေတာ္ရာေနရာမွာ အလုပ္ေပးထားရေကာင္းမလား စဥ္းစားခဲ့ဖူးသည္ ။ သို႔ ရာတြင္ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ ။ ေကာင္ေလးရဲ႔ ပံုက ျမိဳ ႔ က်လြန္းသည္ ။ ေနေရာင္ျခည္ ဓာတ္ခ်ိဳ ႔ တဲ့ သျဖင့္ အသားအေရက ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာက္ျဖစ္ေန၏ ။ ကြန္ပ်ဴတာ ေရွ႔မွာပဲ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ထိုင္လုပ္ ေနရ ေသာေၾကာင့္ အေညာင္းမိျပီး ပိန္ေညာင္ေညာင္ ကုပ္ခ်ိခ်ိျဖစ္ေန၏ ။ မ်က္စိအျမင္အာရံု ထိခိုက္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မ်က္ၾကည္လႊာ အတု တပ္ထားရတာကလည္း သိသာသည္ ။ ဘယ္ေနရာမွာမွ သံုးစား လို႔ ရမည့္ပံုမေပၚ ။

သင္တို႔ထိုက္နဲ႔ သင္တို႔ကံပဲ ၊ ကေလးရလာတဲ့ အခါက်ရင္ေတာ့ အိမ္က အဘြားၾကီး စိတ္ေျပသြား ပါေစဟု ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္း ဖို႔သာ ရွိေတာ့ သည္ ။

**************************************************************************

ခုေလာေလာဆယ္မွာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနရတာကေတာ့ သမီးအငယ္ဆံုးေလးအတြက္ ျဖစ္၏ ။ အငယ္ဆံုး ဆိုေတာ့ အားလံုးက အလိုလိုက္ထားၾကသည္ ။ အေမလုပ္သူရဲ ႔ အသည္းေက်ာ္ေလး ျဖစ္၏ ။ ႏြဲ႔ဆိုး ဆိုးတတ္သလို ေခါင္းေက်ာလည္း မာသည္ ။ သူ႔ အစ္မ ကိစၥတုန္းကလည္း “ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူနဲ႔ လက္ ထက္ခြင့္ရဖို႔ က အေရးအၾကီးဆံုးပဲ ” ဟု ေျပာျပီး ဟိုဘက္ကို ေထာက္ခံ ခ်င္ခဲ့ သူ ျဖစ္၏ ။ ဆယ္တန္း ေအာင္ေတာ့ သူ႔တို႔လုပ္ငန္းႏွင့္ ဘယ္လိုမွမပတ္သက္ေသာ ဘာသာေဗဒတကၠသိုလ္ သြားတတ္သည္ ။ ပ်ဴဘာသာ အထူးျပဳ ယူသည္ ။ ပ်ဴစကားတတ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ သြားသံုးမွာလဲ ။ စကားျပန္လုပ္ ရေအာင္ ပ်ဴ လုပ္ငန္းရွင္တို႔ ပ်ဴတိုးရစ္ တို႔ဆိုတာမ်ိဳး ရွိတာလည္း မဟုတ္ ။ ခုေခတ္ကေလးေတြဟာ စိတ္ကူးတည့္ရာ လုပ္ေနၾကတာပဲလား မသိ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလိုလိုက္လက္စနဲ႔ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ ခြင့္ေပးထားရသည္ ။ ထားေတာ့ ဒါေတြ သိပ္အေရးမၾကီး ။ သမီးငယ္ကို အလုပ္ထဲမွာ ခိုင္းဖို႔ ရည္ရြယ္ ခ်က္လည္း မရွိ ။ စိတ္ပူရတာက သမီးလတ္၏ လမ္းစဥ္းလိုက္သြာမွာကိုသာ ျဖစ္၏ ။ ယံုရတာမဟုတ္ ။ မေတာ္တဆ အင္ဂ်င္နီယာတို႔ ၊ ဆရာ၀န္တို႔လို လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ျဖစ္သြားခဲ့လွ်င္ သူ႔အေမ ရင္က်ိဳးရလိမ့္ မည္ ။

ခုခ်ိန္မွာ အင္ဂ်င္နီယာဆိုတာ သိပ္အေရးမပါလွေတာ့ ။ အေဆာက္အအံုတစ္ခု ေဆာင္ခ်င္လွ်င္ ကိုယ္ ၾကိဳက္တဲ့ ပံုစံေျပာ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကတ္တေလာက္ထဲက လိုခ်င္တဲ့ပံုကို ေရြးလိုက္ရံုသာ ျဖစ္၏ ။ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၼဏီက အသင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ဘယ္ယူလာျပီး ဆယ္ငါး ရက္အတြင္း အျပီး ေဆာက္ေပးႏိုင္သည္ ။ အင္ဂ်င္နီယာဆိုတာက အစိတ္အပိုင္းေတြကို သူေနရာႏွင့္ သူ အမွတ္စဥ္အတိုင္း တပ္ဆင္ေပးရံုသာ ျဖစ္၏ ။ တစ္ခ်ိဳ ႔ ကုမၼဏီေတြ ဆိုလွ်င္ အင္ဂ်င္နီယာေတာင္ မငွားေတာ့ ။ ရိုေဘာ့ စက္ရုပ္ေတြနဲ႔သာ လုပ္ကိုင္ၾကေတာ့သည္ ။ ထို္ေၾကာင့္ အင္ဂ်င္နီယာေတြ အတြက္ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးလာသည္ ။ သူတို႔ထက္စာလွ်င္ လက္သမား ပညာ ဒီပလိုမာဘြဲ႔ရ သူေတြကမွ အလုပ္ျဖစ္ေသးသည္ ။

ဆရာ၀န္ဆိုတာကလည္း ဒီလိုပဲ ။ ခုခ်ိန္မွာ သိပ္မစားသာေတာ့ ။ က်န္းမာေရးကိစၥအတြက္ ဆရာ၀န္ ကို အားကိုးေနစရာမလို ။ ဓာတ္မွန္ကားေတြ လာတဲ့အခါ စစ္ေဆးၾကည့္ႏိုင္သည္ ။ ဒါမွမဟုတ္ က်န္း မာေရး စင္တာကို သြားလို႔ရသည္ ။ ေခတ္မွီစက္ကိရိယာမ်ားျဖင့္ အလိုအေလွ်ာက္ စမ္းသပ္ကုသေပး ႏိုင္သည္ ။ ေဆး၀ါးေတြကလည္း အလြန္အစြမ္းထက္သျဖင့္ ေတာ္ရံုေရာဂါဆိုလွ်င္ ေဆးတစ္လံုး ေသာက္ရံုႏွင့္ ေပ်ာက္သည္ ။

ေငြေၾကး သိပ္မတတ္ႏိုင္ေသာ ဆင္းရဲသားေတြေလာက္သာ ဆရာ၀န္ဆီသြားျပီး ကုသၾကသည္ ။ ထို ေၾကာင့္ ဆရာ၀န္အလုပ္မွာ သိပ္မေကာင္းလွပဲ ရရစားစား ျဖစ္ေန၏ ။ ဆရာ၀န္ေပါက္စေလးေတြ ဆို လွ်င္ ေဆးအိတ္ကို ဆြဲျပီး ေျခတိုေအာင္ လူနာလိုက္ရွာရသည္ ။ အိမ္ေပါက္ေစ့ တံခါးလိုက္ေခါက္ရင္ း

“ အန္တီ ေသြးေပါင္ ခ်ိန္အံုးမလားဗ်ာ ၊ ဟိုအန္ကယ္ၾကီး ၾကည့္ရတာ အားနည္းေနတယ္ ထင္တယ္ ။ အိုင္ဗီေလးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္သြင္းလိုက္ပါ့လား ။ ပုလင္းၾကီးခ်ိတ္မယ္ဆိုရင္ ဗိုက္ယာဂရာေဆးတစ္ လံုးလက္ေဆာင္ေပးပါတယ္ ”

ဆိုျပီး စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကရရွာသည္ ။ ဒီ ၾကားထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ ႔ အိမ္ေတြက အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္တယ္ဆိုျပီး ေအာ္ေငါက္လႊတ္တတ္ၾက ေသး သည္ ။ တစ္ခ်ိဳ ႔တိုက္ခန္းေတြကေတာ့ ” ဆရာ၀န္ႏွင့္ အလွဴခံ မ၀င္ရ ” ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေလွ ကားရင္းမွာ ခ်ိန္ဆြဲထားၾကသည္ ။

ထိုကိစၥကို သိေန ၊ ၾကားေန ရေသာေၾကာင့္ ဦးဆင္ေပါက္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ သမီးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ ျပီး ညအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရျခင္းပါပဲ ။

************************************************************************


သမီးငယ္က ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားထားသည္ ။ အိမ္ကို ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ ေခၚလာမည္ ။ အေဖတို႔ အေမတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမိတ္ဆက္ေပးခ်င္လို႔ဟု ဆိုသည္ ။ သူ႔ခ်စ္သူကို မိဘေတြဆီ လာျပျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းလို႔ရသည္ ။ ထိုေၾကာင့္ လူၾကီးႏွစ္ေယာက္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္ ။ အေမ ၾကီးဆိုလွ်င္ အျငိမ္မေနႏိုင္ပဲ အိမ္ေရွ ႔ထြက္ေမွ်ာ္လိုက္ ၊ အိမ္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ ၊ ဧည့္ခန္းမွာ ေခါက္တံု႔ ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္ ျဖစ္ေန၏ ။ ဦးဆင္ေပါက္ပင္လွ်င္ နာရီကို မၾကာခဏ လွမ္းၾကည့္မိ၏ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမၾကီးလည္း ေမာလာျပီး ဧည့္ခန္းက ၾကိမ္ပက္လက္ ကုလားထိုင္ၾကီးေပၚ ထိုင္ နားလိုက္ရသည္ ။

ထိုခ်ိန္မွာပင္ ၾကိဳးၾကာငွက္ျမည္သံကဲသို႔ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ လွ်စ္စစ္ကား ဟြန္းတီးသံ ျဖစ္၏ ။

” ေဟာ ”

အေမၾကီးထရပ္မည္ျပဳသည္ ။ ဦးဆင္ေပါက္က လက္ကာျပျပီး တားလိုက္၏ ။ ဧည့္သည္က ဘယ္လို လူမွန္း မသိေသးပဲနဲ႔ ကိုယ္ဘက္က သိပ္ျပဳငွာျပဖို႔ မသင့္ဟု သတိေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏ ။

” အေဖ ၊ အေဖ ”

သမီးငယ္က ေအာ္ေခၚရင္း၀င္လာသည္ ။ ဧည့္ခန္း၀မွာ ခဏရပ္ျပီး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း
” လာေလ ”

ဟု ေျပာလိုက္သည္ ။

လူငယ္တစ္ေယာက္ ေနာက္မွ လိုက္၀င္လာသည္ ။ အသားညိဳညိဳ ၊ အရပ္အေမာင္းေကာင္းေကာင္း ၊ ေတာင့္တင္းသန္မာေသာ ကိုယ္ ခႏၶာ ရွိသည္ ။ ဥပဓိရုပ္ကေတာ့ မဆိုးဘူးဟု ဦးဆင္ေပါက္စိတ္ထဲမွ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ ။

ကုလားထိုင္မ်ားမွာ ထိုင္မိၾကျပီးေနာက္ ထပ္ျပီးအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္ ။ ေကာင္ေလးရဲ႔ မ်က္ ႏွာကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိေနသည္ဟု ထင္မိသည္ ။ တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႔ဘူးခဲ့တာလား ၊ အသိမိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ တူေနတာလား မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ သျဖင့္ ဖြင့္ေမးလိုက္ရ၏ ။

” ေနစမ္းပါဦးကြ ၊ မင္းကို ငါ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိေနသလိုပဲ ။ ဘယ္မွာ ျမင္ဘူးတာလဲ မသိဘူး ”

သမီးငယ္က ရယ္လိုက္ျပီး

” ရုပ္ျမင္သံၾကားထဲမွာ ခဏခဏ ျမင္ဖူးေနတာေလ ”

ေကာင္ေလးကပါ ၀င္၍ သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္သည္ ။

” ကၽြန္ေတာ္ တိုးလိႈင္၀င္း ပါ ခင္ဗ်ာ ”

ဒီေတာ့မွ ဦးဆင္ေပါက္သည္ သူ႔ေပါင္ကို ျဖန္းခနဲ ရိုက္လိုက္ျပီး

” ဟာ … ဟုတ္တာေပါ့ ၊ ၾကည့္စမ္း ၊ ငါ့တူက အျပင္မွာ ပိုျပီးေတာ့ ေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းေနေသး တယ္ ”

တိုးလိႈင္၀င္း က ရွက္ျပံဳးျပံဳးသည္ ။ ဦးဆင္ေပါက္က အားတတ္သေရာဟန္ျဖင့္ ဆက္ေျပာေနသည္ ။

” ေအးကြာ ..ျပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔ ကပြဲမွာ မင္းကန္သြင္းလိုက္တဲ့ ဖရီးကစ္ကေတာ့ မ်က္စိထဲက မထြက္ႏိုင္ ေအာင္ပါပဲ ။ ဒါနဲ႔ မင္း ကလပ္အသင္းက စာခ်ဴပ္ သက္တမ္းတိုး ဖို႔ ကိစၥကေကာ ဘယ္လို အေျခအေန လဲ ”

” ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ က လစာတိုးေတာင္းထားတာကို အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးအဖြဲ႔ က သေဘာတူတယ္ ဆို ရင္ေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ ”

” သေဘာတူမွာပါကြာ ၊ သူတို႔ မင္းကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး ”

အေမၾကီးက ဘုမသိ ဘမသိ ၀င္ျပီး ေခါင္းညိတ္သည္ ။

” ေအးကြာ ဦးတို႔ကိုလည္း ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာလို သေဘာထားျပီး ဆက္ဆံ ၀င္ထြက္ႏိုင္ပါတယ္ ”

ဦးဆင္ေပါက္က အေမၾကီးဘက္လွည့္ျပီး တစ္စံုတစ္ခု ၀င္ေျပာဖို႔ အရိပ္အကဲျပသည္ ။ အေမၾကီး က

” ေအးကြယ္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ညေနစာ ထမင္းစားျပီးမွ ျပန္ေပါ့ ။ အေတာ္ပဲေဟ့ ၊ မနက္ကပဲ မင္းတို႔ အစ္ကိုၾကီးက အိတ္စပို႔ ကြာလတီ ငါးပိရည္ စစ္စစ္တစ္အိုး ပို႔လိုက္ေသးတယ္ ။ ငါ့တူေတာ့ စားရကံ ၾကံဳတာပဲ ”

သမီးငယ္၏ မ်က္ႏွာသည္ ၀မ္းသာမႈ အရွိန္ေၾကာင့္ ၀င္းလက္ေတာက္ပသြားသည္ ။ အခုလို ငါးပိရည္ စစ္စစ္ျဖင့္ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံတယ္ ဆိုကတည္းက တိုးလိႈင္၀င္း ဂုဏ္သေရရွိ အထူဧည့္သည္ေတာ့ အ ျဖစ္ လက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနျပီ မဟုတ္ပါ့လား ခင္ဗ်ာ ။

***************************************************************************

အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ ခင္ဗ်ာ …. ။