ဥယ်ာဥ္မွဴး ပန္းမခူးရ
ပမာျပသည့္ စကား
ရင္ၾကားသို. ျဖတ္စီး
ေနာက္လွည့္ကာ ေက်ာခိုင္းရေအာင္ကလည္း
သူေပ်ာ္ေမြ. အဲဒီဥယ်ာဥ္
ကိုယ္က သခင္မွ မဟုတ္တာပဲ … ။
ႏုလွတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္မို.
လူတကာ လွမ္းလင့္ခ်င္သလို
မက္တြယ္ခ်င္ ရနံရွင္မို.
လူတကာခ်ဴ ဖို.ျပင္သလို
ကိုယ္လည္း ႏွလံုးသားနဲ.
ပန္းခ်စ္တတ္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ပါ .. ။
ဒါေပမယ့္ ………………..
အမ်ားနဲ. ယွဥ္ျပိဳင္
ခူးႏိုင္တဲ့ သတၱိ
ကိုယ့္မွာ မရွိတဲ့ အျပင္
လွမ္းခ်င္တဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္
ရႊံ.စက္ေတြေပ
သူ အလိုမက်မွာလည္း စိုးထိတ္မိပါတယ္ .. ။
ႏွလံုးသားနဲ. ေထြးပိုက္
အျမဲနမ္းရိႈက္ ေနခ်င္လည္း
သက္ျပင္းေတြခါခါခ်
သူ မြန္းၾကပ္ေနမွာ စိုးမိတယ္ ။
ဒီလိုနဲ.ပဲ ……
အရာရာကို စိုးထိတ္
တိတ္တဆိတ္ေနရင္း
သူေပ်ာ္ေမြ. ဥယ်ာဥ္ေဘးမွာ
မ်က္ရည္ေတး ေတြနဲ.ေပါ့
သူကို အရမ္းလြမ္းတယ္
သူလာမယ့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမိတာ
အခု အခ်ိန္အထိပါပဲ … ။
ဘ၀အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်မွတ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ အခ်စ္၏ အဓိပၸာယ္သည္ ေလးနက္မႈရွိႏိုင္ပါေတာ့ မလား ။ အခ်စ္ဆိုတာ ေရစက္ရွိကေလာက္ပဲ ခ်စ္လို.ရမွာလား .. ။ ေရစက္ကုန္ရင္ ခ်စ္လို. မရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္ ။
ျပန္ဆံုမယ့္အ ခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္
Snuo Mwoani CMT
